توسعه هنر گوتیک، که در اواسط قرن دوازدهم شروع شده بود، در خلال قرن سیزدهم باساخت کلیساها وارد مرحله کلاسیک شد.
چهار دوره عظیم در هنر گوتیک متمایز است. نخست، اولین دوره هنر گوتیک در قرن دوازدهم در ایل دو فرانس به وجود آمد. سپس دوره گوتیک کلاسیک از اواخر قرن دوازدهمتا اواسط قرن سیزدهم در ایل دو قران و شامپتی با کلیساهای جامع پسرک پدیدار شد. پس از آن، در دوره سوم و چهارم از طریق هنر مشعشع و سپس هنر پر شرر، تا اوایل قرن شانزدهم دوران گوتیک مؤخر گسترش یافت. در طول دورة گوئیک تلاشی مداوم برای سبک سازی س ازه ها وجود دارد. سعی در بلندسازی و تأمین روشنایی بهتر به کمک خالی ساری تفریحی دیوارها نیز به این تلاش اضافه می شود.
تو آیون در طول دوره گوتیک اولیه طاق قوسی شش بخشی همچنان محدب است این طاق با چند تکیه گاه حمایت می شود و دیگر پشتبند شمشیری که استفاده از آن از قرن سیزدهم رواج یافته به کار میرود. نتیجه کاربرد طاق قوسی شش بخشی انتخاب پایه های محکم برای نگهداری چناغی های چندضلعی) و پایه های ضعیف برای حمایت از آویزهای جناغی میانه) است. ارتفاع شبستان تا چهار طبقه افزایش می یابد ساباط ها، جایگاه حضار، ایوان های باریک مشرف به راهروها و پنجره های بلند به سبک پاریس و لائون.
شارترـ مقصوره حذف می شود. این حذف بزرگشتن پنجره ها و افزایش ارتفاع ساباط های شبستان را ممکن می سازد. بازگشت به طاق قوسی چهار قسمتی باعث کوچک شدن فضای بین دو تکیه گاه می شود. پایه ها از پایهای مدور و مستقر در چهار ستون داخل دیوار تشکیل شده اند. دسته های نامنقطع بدصورت کشیده کمانهای طاق قوسی را به هم پیوند می دهند. همه این عناصر، البته کمی ساده تر، در رم یافت می شوند.
آمپین شپستان اسلي شوری عارفانه به ذهن متبادر می کند. روشنایی شبستان شدیدتر است و از شیشه های بزرگ پستان و مشبک سازی دیوار پایین ایوان باریک (حصار مشبک) اطراف جایگاه هیترایان بهره می برد. استفاده از دیواره مشبک در اواخر قرن سیزدهم، در تمام بناها، حضور روشنایی را پررنگ می کند.
روآن در قرن پانزدهم ایوان های باریک کم کم محو می شود و با پنجره های بلندی در هم می آمیزد که میله عمودی یکسانی دارند. در تمام عرض فضای بین دو تکیه گاه نیز شیشه ای بزرگ وجود دارد
طرح ها۔ مشخصه نقشه کلیساهای جامع وسعت گوشواره عرضی و گسترش جایگاه همسرایان است و اغلب در تالار دارد که هاله نماز خانه ها را احاطه می کند.
توسعه هنر گوتیک، که در اواسط قرن دوازدهم شروع شده بود، در خلال قرن سیزدهم باساخت کلیساها وارد مرحله کلاسیک شد.
طاق شکست دارد این طاق ها از دو بخش مدور تشکیل می شوند که از دو مرکز متفاوت کشیده میشوند و بر حسب قاصله از مرکز، کم وبیش نوک تیزند.
طاق قوسی روی تقاطع چناغی- این طاق باركة قوسی با قوس جناغی تقویت شده است فشارها بر چهار نقطه آویزان از طاق قوسی، از جای سبک آن، اعمال می شوند اولین طاق های قوسی جناغی گوتیک که در دوره رومی امتحان شدند محدب انسدہ پس از مدتی کوتاه، به منظور کاهش سطح فشار به طلاق، چناغی های طاق قوسی شکسته شدند. دو نوع طاق قوسی روی تقاطع جناغی دیده میشوند: طاق قوسی شش بخشی و طاق قوسی چهاربخشی در مورد اول، تقاطع جناغی بابک جناغی واسطه تکمیل می شود تویزماش شش بخش میان آرکهای چهار چوب را تعیین می کند: طاق های دو دهنه و قوس درون محور طاق قوسی (کلیسای جامع توايون، پاریس و لائون). این طاق قوسی دو بخش بیسن تکیه گاه را در بر می گیرد. فشارهای وارده به طور نامساوی تقسیم شده اند. پایه های قوی آویزهای جناغی و دو دهنه را نگه می دارند، در حالی که پایه های ضعیف فقط آویز رگه قوسی میتی را نگه می دارند. این اشکالات با انتخاب طاق قوسی چهار بخشی در طرح خیلی عریض (کلیسای جامع أمين و زم) برطرف شدند بخش تکیه گاه شبستان با تکیه گاه راهروهای کلیسا متناسب است؛ بنابراین همه پایهها فشاری یکسان متحمل میشوند و دیگر دلیلی برای تناوب پایه ها وجود ندارد.
فشارهای اریب ـ بنای گویتک یک سیستم تعادلی ستونی است . فشار های غیر مستقیم را پشتبندی شمشیری نگه می دارد. فشار راهروها، که به سرستون وارد می شود (C)، با وزن عمودی پایه تقلیل می یابد (P)
پایه ها، متداول ترین نوع پایه یک هسته مرکزی مستقر در چهار ستون داخل دیوار (آمین) است، اما ممکن است طراحی پیچیده تری نیز به خود بگیرد.
A پایه صلیبی شکل
B: پایه با هسته و مربعی محاط با ستونها
C: پایه چهاربخشی
************** هنر گوتیک: آرک بوتان(نیم طاق) ************
عنصر ضروری سیستم تعادلی گوتیک پشتبند معلق است و نقشش تحمل فشار طاق قوسی شبستان بالای راهروهاست. پشتیند امکان بالابردن طاق قوسی به ارتفاع بسیار زیاد و افزودن بیش ازییش دیوارهایی را فراهم می آورد که دیگر تکیه گاه نیستند بلکه حصار به شمار می آیند.
أميين- تخست بسیار ساده بوده و یک طاق منفرد داشت، ولی به شیوهای دوطبقه
اشارتر – برای افزایش مقاومت این پشتبندهای دوگانه، سازندگان بنا، همانند سازندگان کلیسای شارتر، به فکر محکم ساختن این دوطاق توسط شمع بودند که در اینجا بمشکل طافگان های کوچک استبود. در کلیسای بود، که جایگاه گروه همسرایانش راهروی دوتایی دارد، پشتپند با پلکان دوگانه با یک تکیه گاه واسطه برای تعادلی جسورانه ساخته شده است آب باران توسط مجاری روی سقف جریان می یابد تا به ناودان هایی ختم شود ( G) که آب را از دیوارها دور می سازند.
رم. برای جلوگیری از واژگونی پایه با تکیه گاه بر اثر فشار طاق های قوسی، هرم کوچک مشبکی به نام سر مناره به تکیه گاه اضافه می شود. سرصناره های تزیینی زم به زیبایی مشهورند. این مناره های تزیینی، که بخش بالاییشان خالی است، فرشتگانی با بال های گشوده را در خود پناه می دهند.
ابوبل ـ در قرن پانزدهم پشتبندها توخالی و گودند و انحناهایی در جهت مخالف فشار طاق قوسی وجود دارد. در پشتپندها تراکم جزئیات کنده کاری شده و منحنی هاو منحنی های مخالف در دکور تجملی آن دوره دیده میشود.
